Anlaşamadığınız Eski Eşinizle Başarılı Bir Şekilde Ortak Ebeveynlik Yapmak İçin 7 Kural

Boşanma süreci tamamlandığında, eski eşlerin çocukları için sağlıklı ve işbirlikçi bir ortak ebeveynlik ilişkisi kurmaları ideal olandır. Ancak öfke, kırgınlık ya da geçmişten gelen duygusal yükler bu süreci zorlaştırabilir. İşte tam bu noktada devreye empati, sınırlar ve yapıcı iletişim giriyor.

İlişki terapisti Sophie Cress, sağlıklı bir ortak ebeveynlik süreci için karşılıklı anlayışın önemine dikkat çekiyor:
"Daha işbirlikçi bir ortam yaratmak için, her iki ebeveyn de birbirinin bakış açısını anlamaya çalışmalı."

İşte Cress’in rehberliğinde, anlaşmazlıklar yaşansa bile güvene dayalı bir ortak ebeveynlik ilişkisi kurmanın 7 temel yolu:

1. Baştan Hukuki Güvenceler Oluşturun

Boşanmanın hemen ardından, ileride yaşanabilecek anlaşmazlıkların çözümü için hukuki mekanizmalar oluşturmak büyük fayda sağlar. Arabuluculuk veya tahkim gibi çözüm yollarının ebeveynlik planına dahil edilmesi, olası krizlerin mahkemeye taşınmadan çözülmesini kolaylaştırır.

Cress, “Bu sayede yalnızca anlaşmazlıklar daha hızlı çözülmekle kalmaz, tarafların yaşadığı duygusal yük de azalır” diyor.

Ayrıca, “ilk reddetme hakkı” gibi özel hükümler de planlara eklenebilir. Bu hüküm, bir ebeveyn çocuğa bakamayacaksa, önce diğer ebeveyni bilgilendirmesini zorunlu kılar. Bu, hem tutarlılığı hem de işbirliğini artırır.

2. Nazik İletişimi Destekleyen Sınırlar Belirleyin

Eski eşler arasında sağlıklı sınırlar oluşturmak, özellikle duygusal geçmişin ağır bastığı durumlarda oldukça önemlidir. Gereksiz tartışmalardan kaçınmak için sadece çocuklara özel iletişim kanalları kullanılabilir. Örneğin; ortak ebeveynlik uygulamaları ya da özel bir e-posta adresi gibi.

Ayrıca, karşılıklı mahremiyete saygı da önemlidir. Kişisel konulara, özel yaşantıya veya yeni ilişkiler hakkında yorum yapmaktan kaçınmak, sürecin sağlıklı işlemesine katkı sağlar.

3. Ayrıntılı Bir Ortak Ebeveynlik Planı Hazırlayın

Çocuk odaklı yeni ilişkinin temelini sağlam atmak için detaylı bir ebeveynlik planı oluşturmak şarttır. Bu plan; sorumlulukları, ziyaret günlerini, tatil planlamalarını ve karar alma süreçlerini net biçimde tanımlar.

Cress, “Böyle bir plan, taraflar arasında sürekli iletişim ihtiyacını azaltır ve çatışmaları en aza indirir” diyor.

4. Ortak Kurallar Oluşturun

İki ev arasında çocuklar için benzer kuralların uygulanması, tutarlılık açısından büyük önem taşır. Yatma saatinden ekran süresine, ödev alışkanlıklarından yemek düzenine kadar ortak bir yaklaşım belirlenmesi, çocukların güven duygusunu artırır.

Cress, “Tutarlılık, çocukların evler arasında geçiş yaparken stres yaşamalarını engeller” diyor.

5. Ancak Esnekliği Elden Bırakmayın

Hayat her zaman planlandığı gibi gitmez. Acil durumlar, değişen programlar ya da beklenmeyen gelişmeler karşısında esnek ve anlayışlı olmak ortak ebeveynlik ilişkisinin sağlıklı yürümesini sağlar.

Cress, “Esneklik, hem ebeveynler arası güveni artırır hem de çocukların çıkarlarını gözetmeyi kolaylaştırır” ifadelerini kullanıyor.

6. Çocukları Ara Bulucuya Dönüştürmeyin

Ebeveynler arasındaki iletişimde çocukları aracı kılmak, çocuklara duygusal bir yük yükler. Bu durum, onların kaygı düzeyini artırabilir ve sadakat çatışmasına yol açabilir.

Cress, “Çocuklar, ebeveynleri arasındaki gerilimi taşımamalı ya da mesaj iletici rol üstlenmemelidir. Bu, hem gelişimlerini hem de ebeveynleriyle olan ilişkilerini olumsuz etkiler” diyor.

7. İşlevsel Kalın, Arkadaş Değil Ortak Olun

Cress ve aile arabulucusu Louisa Whitney’in ortak görüşü şu: Eski eşinizle arkadaş olmanız gerekmez, ama etkili ve işlevsel bir iletişim kurmanız şarttır.

Whitney örnek veriyor: “Çocuğunuza ağrı kesici verdiyseniz, diğer ebeveynin bir saat sonra bir tane daha vermemesi için bu bilgiyi paylaşmanız gerekir. İletişimin amacı, çocuğun sağlığı ve refahı için ortak hareket etmektir.”

Sonuç olarak, ortak ebeveynlik sürecinde en temel hedef; çocuğun duygusal güvenliği, istikrarı ve sağlıklı gelişimini korumaktır. Eski eşinizle her konuda aynı fikirde olmasanız bile, çocuğunuz için birlikte hareket etmeyi öğrenmeniz gerekir. Empati kurmak, işbirliğini artırır. Bazen sadece şu soruyu sormak bile yeterlidir: “Bunu çocuğumun iyiliği için mi yapıyor olabilir mi?”

Empati, her zaman kolay değildir. Ama uzun vadede, çocuk için en iyi olanı inşa eder.